In oktober hebben wij een week lang gewerkt aan de dagopvang bij de kerk in Ijevan. De klus was dusdanig groot dat onze insteek was om een goed begin te maken. De Armeense gemeenschap zou vervolgens verder gaan met de bouw om de ruimte af te maken voor de kinderen. Deze week werden we verrast met leuk nieuws. De afgelopen maand is er keihard gewerkt door lokale bouwvakkers en daarom ontvingen wij foto’s van hoe de opvangruimte er nu uit ziet. Wat is het mooi geworden!
We hebben als groep op de laatste dag in Armenië een collecte gehouden. Hiervan hebben een aantal gezinnen een wintervoorraad brandhout gekregen en worden er twee gezinnen geholpen bij het bouwen van een badkamer. Het is goed om te zien dat alle giften goed terecht komen. Om het project te kunnen blijven steunen is er vanuit de Oude Kerk ook nog een gift van €5000,- overgemaakt zodat er het komende jaar 10 extra kinderen naar de dagopvang kunnen gaan. Nogmaals hartelijk dank aan iedereen die dit project heeft gesteund!
Wist u trouwens al dat wij vandaag, vrijdag 20 december, een tweedehands boekwinkel openen aan de Horsterweg in Ermelo? Vanaf vandaag tot aan het einde van het jaar verkopen wij daar een mooi assortiment aan tweedehands boeken. De opbrengst is voor ons project en voor de voedselbank.
Openingstijden Vrijdag 20 december 18:00 uur tot 21:00 uur Zaterdag 21 december 10:00 uur tot 16:00 uur Zondag 22 december gesloten Maandag 23 december 10:00 uur tot 16:00 uur Dinsdag 24 december 10:00 uur tot 16:00 uur Woensdag 35 december gesloten Donderdag 26 december gesloten Vrijdag 27 december 10:00 uur tot 21:00 uur Zaterdag 28 december 10:00 uur tot 16:00 uur Zondag 29 december gesloten Maandag 30 december 10:00 uur tot 16:00 uur Dinsdag 31 december 10:00 uur tot 16:00 uur
Ons sterrenteam: Elke ster staat voor de keren meegeweest met werkvakantie.
Drie sterren ⭐ ⭐ ⭐ Jurrien Braamburg: Bijna oom, dagboek nijntje, eerste dag al verslapen. Pieter Blokland: Slaapt als een blok, eerste dag al verslapen, Anna, de Armeense droom Arie van Buuren: Anders geaard, lekker zichzelf, gek op de dochter van de groentenboer Jan Plette: Slopen en opbouwen, geniet van zijn status van drie Sterren, ouwe poep. Wilma Knoppersen: De beste kleuterjuf van Noordwest Veluwe en Idjevan. BOA samen met Door Steven van Beekhuizen: Enige BHV-klant, spijker in voet en snee in de vinger Rick Adam: Onze vakman in the house, lekker slopen en opbouwen. Veel werk verzet. Mocht zo blijven. Marlina Blokland: Pr-dame, elke dag een stuk op de site, kamer genoot van Silva Bert Dokter: Was 1 grote krent in de pap, liefhebber zuid kaukasus keuken, onze Rus
Twee sterren⭐ ⭐ Wolter Graaf: Lekker gezellig aanwezig, op zoek naar een snuffelstage Maria Meg Verbaan:Lekker werken en zingen. Geschikt voor de bouw, levensgenietster Thijs van Wijk: Samen met Rick de vakmannen. Laat maar lekker gaan, die mannen. De rustige van Wijk. Raymond Visser: Heerlijk aan het schilderen en genieten van alles Ruud Jan van den Berg: Lekker kleurtje gekregen, droomde over Joep en het Hek. Martijn van Wijk: Hardlopen in Armenie tussen de zwerfhonden, stucadoren in plaats van electra, inkoper en flexibel. Elske Baas: Hardlopen in Armenie kan van Bucketlist. Lekker in de bouw/schilderploeg aan de gang. En de enige Baas die lekker gewoon is gebleven, aldus Elske.
Een ster⭐ Eline Zandijk: Alle bouwhandelingen uitgevoerd en kinderprogramma. All- Round, nieuwe generatie, Arie, Arie, Arie Jim Jansen en Jos van Wijk: Zijn lekker zichzelf en dol op aandacht, lekker speels en zijn te herkennen aan ijzerglimmerverf tatoos tot in bejaardenhuis. Populair bij de kinderen, is een kwaliteit! Door Jansen: Levensgenieter, buitenmens, een echte bouwvakker, BOA met Wilma Ruben Heutink: Harde werker, geen schaamte, ideale schoonzoon. humor Eva van Eijk: Kan gelijk contract tekenen bij schildersbedrijf naar keuze. Praktisch denken, muzikaal, mag voor 50 kamelen trouwen met Armeense bouwvakker van Ruud. Eva Plette: ook talentvolle schilder. Lekker gek, en grapje van “steen” Henk, hebben we nog steeds niet door. David van Beekhuizen: Echt een jongste broertje van, experimenteel. Wil graag werken en samen gaat dat prima. Leo van Herk: Leo en Jan, Jan en Leo, een echt setje. Leo remt Jan af. Hele harde werker. Wereldreiziger. Jan van Bentum: Jan en Leo, Leo en Jan, heeft vrienden gemaakt en de bomenman water gegeven, om af te koelen. Unieke persoon die grenzen verlegd heeft. Silva Shamojan: Fijn dat ze erbij was, tolk, niet zo handig met verf, lekker Armeens praten. Met glimlach op zondag wakker worden in je moederland. Maat toch weer blij om naar huis te gaan. Remmelt Ijspeert: De verrassing van de groep, last minute, maar belangrijke schakel. Allemans en vrouw vriend.
Short break out gasten: Peter Verbaan: Boom planten, weinig slaap, lekker genieten van de positieve energie. Beert van den Berg: Stucadoor, laminaat, vodka.
Wat een mooie groep bij elkaar. Nog leuker dan verwacht. We hebben een Armeense stempel in de paspoort en een band voor het leven. De jeugdschoolfoto van Jan v B, van vroeger, verraadde al een ondeugende jongen, en dat jongetje is hij, maar ook Leo niet kwijt.
Geen onvertogen woord onder elkaar, ff een router van de gang op een slaapkamer gezet voor beter ontvangst na, beetje rumoerig op marmeren gang, ach en haantjes en kippetjes gedrag naar Armeense jongeren toe.
Maar het is voor iedereen een onvergetelijk avontuur geworden.
Op de terugweg nu, boven Rusland schrijf ik de laatste woorden en wil iedereen bedanken in Nederland en daarbuiten die met ons meegeleefd en gebeden hebben. We voelen de zegen op de afgelopen week. En wie dit financieel allemaal mogelijk hebben gemaakt. Door de ervaringen in de gezinnen, hebben we een collecte van overtollige drams gehouden en wie euro’s kon missen. Dit komt rechtsteeks voor hout voor de winter, badkamer arm gezin enzovoort. We brachten na het uitgebreide diner nog € 1133.00 op. Onder de indruk nam pastor Albert het in ontvangst en houd ons op de hoogte van de besteding. Zo namen we afscheid en propten we alle koffers en personen in een 6 persoons auto en bomvolle bus. Een spannende rit volgde met een dashboard waar geen wijzer zich verplaatst, en de chauffeur de haarspeldbochten nam met 1 hand, omdat hij aan het bellen was. Volle bak naar beneden en in z’n 1 weer omhoog. Alles op gevoel. En zelf wilde hij even roken onderweg, tijdens rijden. Raampje open, maar dat hebben we tegengehouden. Wat volgde was een plas(rookpauze). Aangekomen op vliegveld afscheidnemen van Bert, die vliegt een vlucht later. Peter en Beert zitten wel bij ons in. Jan van B moest nog even op de knieeen bij inchecken. 3 kg te zwaar. Later mocht Martijn met 28 kg gewoon door. Jan v B heeft wat pech, maar eigenlijk weer alle geluk, dat we leven in Nederland, mooie Ermelo en onze kansen met twee handen aangrijpen. Allemaal! We zijn avonturiers, die op het rode randje van het Armenie reisadvies hebben samengeleefd. Dienstbaar geweest in het koninkrijk van God. “Dare to serve”, thema van alle dagopeningen, verzorgd door Peter Verbaan.
Op de grote gemeenteavond 13 november, geven we een uitgebreid verslag van onze reis, welkom allemaal.
Hartelijke groet namens het hele team. Arie van Buuren
Na een hele gezellige avond in hotel “formule 1”, op de bovenverdieping van ons hotel met gastoptreden vanuit Nederland, De Ermeloose sjonnies, werd het weer wakker worden met mooi weer.
Prachtig boomplantweer. Want de laatste dag, als “moment suprême” was een bomen planten, als symbool van groeien van het project.
Eerst waren Silva en Marlina heen en weer naar Yerevan. Silva heeft 25 jaar geleden een dochtertje verloren en ligt begraven even buiten de hoofdstad. Gelukkig zijn ze veilig terug gekomen, want met 160 km per uur, zigzaggen(komt me nog bekend voor)was wederom grensverleggend voor de dames.
Na een wederom royaal ontbijt met bv. brood, wrappannekoeken en witte eieren. Jan van Bentum sloeg de eerste dag nog over. Eet alleen bruine eieren, elke dag. Maar dag twee heeft hij de stap gewaagd en ze smaken hetzelfde. De ingredienten die overbleven vinden we weer in de soep en salade bij de lunch.
Naar het project waar we eerlijk gezegd zijn afgeremd. Ook eigen keuze. We hebben doelen gesteld en er is keihard gewerkt.
Maar men wil, door de samenwerking met een aannemer, strakke afwerking.
De vloer met spoed erin leggen in de grote zaal was geen optie. Eerst maar eens vloerdelen van 22 mm dik met vellinggroef erinleggen. Onze hardwerkende Leo en Jan vB hebben uren op hun knieen gelegen, slagpluggen erin geslagen maar door de dunne platen en slechte cement
dekvloer nog geen goede basis.
De muren en plafonds zijn allemaal geel geworden, met een paar zwarte vlakken. Kreeg vanmorgen eindelijk de zwarte muurverf. Maandag verzonden met paard en wagen vanuit de eerste hoofdstad denk ik, maar dan 2 kleine emmers, genoeg voor 4 van de 9 plafonddelen.
Dus afronden deze dag was lastig. Wel de wanden en lamminaat ligt in de kantoortjes en gang.
We hebben heeeeeeel hard gewerkt, men is onder de indruk.
En we hebben een basis gelegd voor het kinderprogramma. De kinderen zullen ons altijd met deze ruimte herinneren.
De foto’s volgen vanzelf van de ingebruikname, ze gaan door met verlaagd plafond en kozijnen.
Dankzij het puin uit de “nieuwe” deuropening, van 120x230x 60cm dik is het podium in de kerkzaal ook opgehoogd en nu al klaar met betonijzer en cementdekvloer.
Daar kan de gehele gemeente samen “van links naar rechts”, zo stevig is het.
Dus binnen is opgeleverd!
Nu naar buiten, kinderprogramma was er in verband met nationale feestdag niet. Zoals gemeld 10 liter ijzerglimmerverf, 2 liter zwarte verf en een tube zonnebrand verder staat het hekwerk er als nieuw bij. Complimenten voor de buitenploeg. 3 uur regen op maandag en de rest zon.
Tijd om de 10 gaten te vullen die maandag, op zoek naar chineesjes, erin zijn gehakt, 50x50x 60cm diep. Remmelt heeft gisteravond naaldboompjes uitgezocht, leuke stammetjes, paaltje erbij voor de stevigheid. Potgrond, en de boompjes zouden met kluit en vrachtwagen gebracht worden. Lekker op hoogte……… Totdat een temperamentvolle Armeen, uit zijn kofferbak, paar “bonzai” naaldboompjes haalde, 3 kruiwagens zand werden na gebracht. Tot overmaat van ramp stond Remmelt ernaar te kijken en werd het kleine kluitje wortels gehalveerd. Een levensverwachting van een half jaar. Bert en Pastoor Albert waren even weg. De Armenen pootte het halve boomje in het gat, goed aanstampen en was net klaar toen bovenstaande heren aankwamen.
BabyboomEven speciaal bewateren…
Wij dachten bij voorbaat aan de cermonie van de beide dominees, die op hun knieën aan weerzijden dit boompje liefdevol de grond in brachten . Jan was al een half uur bezig om tijdens de kraamvisite de boompjes te benatten. Tevergeefs, want na een driftige discussies trok de man alle boompjes eruit en stierde weg.
Toen melde zich een nieuwe hovenier met vriendelijke ogen, Remmelt en Bert tijdens de lunch naar deze man en werden uit de grond 10 mooie coniferen geschept en vakkundig, liefdevol door ons eringezet. Met als hoogtepunt de beide dominees die in het voorbereide gat van Peter de afscheid ceremonie inzetten. Na de speech, werd dit gedaan en was het project af.
Tadaa, gegroeid!Remmelt is tevreden. Bedankt voor je watertje Arie.
We hebben het beschilderde leitje van Marjane Heiboer overhandigd. Een mozaiek met vlaggen van dagbesteding Ermelo via Jan v B. De beer van Nienke Boersma, met gebreide broek en sjaaltje van Reintje v B is ook achtergebleven, Haik.
Wij kregen allemaal na een afscheidspeech van de dominee en leiding dagbesteding een mok als herinnering en daarna Armeense volksdansen en zang van de dames.
Wij ook nog even van Links naar Rechts. En afgesloten met “you raise me up” en gebed voor de terugreis en het project.
We zijn dus emotineel door elkaar heen geslingerd.
Maar een “grande finale” was het.
Nu gaan we ons voorbereiden op ons feestmaal en de terugreis. Weer een nacht doorhalen. 23.30 vertrek Ijevan en morgen rond 11.00 op Schiphol.
Moe, maar heel voldaan naar huis, wat is het bijzonder om met elkaar onderweg te zijn. En bevatten nog niet wat we allemaal beleefd hebben.
Vol goede moed begonnen we aan onze vierde werkdag. we kunnen vanaf vandaag met trots zeggen dat het hekwerk strak geverfd is inclusief de naastgelegen waterleiding en lantaarnpaal.
Om het een en ander goed uit te laten komen stak Wilma haar opruimdrang niet onder stoelen of banken. Ze heeft eigenhandig het hele speelveld opgeruimd van al het plastic en bouwpuin. De heren van de bouw zijn begonnen met het leggen van de laminaatvloer en de dames en van de verfafdeling zijn enthousiast begonnen met schilderen van de muren en het plafond. We hebben de muren lichtroze gemaakt en de plafonds grijs.
De dominee kwam vandaag terug uit Amerika en zag vandaag voor het eerst ons werk. Hij was redelijk tevreden, maar de verfkleuren waren niet zijn smaak. De muren moesten lichtgeel en het plafond wat grijs was moest zwart. Na de lunch met zijn alle zijn energiek begonnen aan deze nieuwe uitdaging 60 liter nieuwe verf wat door 20 man eigenhandig binnen een half uur er weer op zat! Arie was net klaar met mengen, en toen moest er al weer nieuwe verf worden gekocht. Vanwege het harde doorwerken is er helaas niet veel beeldmateriaal beschikbaar. Arie maakte de opmerking dat hij nog nooit zoveel schilders tegelijk heeft aangestuurd. Je knippert met je ogen en de muren zijn van roze naar geel.
Leo is erg blij met de nieuwe kleur
Inmiddels ging het kinderwerk gestaag door! Het was de laatste kinderprogramma van deze week aan het eind van deze week kregen alle kinderen een tasje met leuke gebreide en gehaakte producten uit Ermelo! Na het spelen met een enthousiaste groep kinderen was het het tijd voor afscheid. De kinderen hebben morgen vrij. Er volgde een Armeens knuffelmoment. Armeniërs zijn van nature erg knuffelig. Iedereen krijgt een knuffel en een zoen. Na dit moment van afscheid brak de laatste koffiepauze aan en gingen wij daarna huiswaarts.
Selfie met een meisje van het dagopvangprogramma
Vandaag bij in ons de groep Peter Verbaan en Beert van den Berg.Na een lange reis hebben ook zij zich bij de groep gevoegd. Ondanks de weinige uurtjes slaap konden wij wel rekenen op hun inzet. Jurriën, Pieter en Wilma
Dit is waar de echte bouwvakkers mee bezig zijn in de kerkzaal. Niet onze klus, maar wel leuk om te volgen. Het lijkt steeds minder op een bioscoop.
Verslag van familiebezoek: Vandaag reden we naar 2 families. De eerste familie woonde met 7 personen in 1 huis (vader, moeder, dochter, schoonzoon en 3 kinderen). Ze leven van 2 pensioenen= 150 euro. Het grootste probleem voor dit gezin is de winter. Het hout waarmee ze het huis moeten verwarmen is duur: 30 euro per kuub en ze verbruiken 16 kuub per winter. We spreken dus over 3 maandinkomens alleen om het huis warm te houden. Een dochter die in Rusland woont, was op haar jaarlijkse bezoek bij haar ouders. Ze was geschokt om te zien dat er in het afgelopen jaar weer geen verbeteringen te zien waren in de situatie van haar ouders en zus. Het 2e gezin wat we bezochten hadden het duidelijk beter. De man is majoor in het leger en heeft een inkomen van 300 euro. Inwonende schoonmoeder heeft nog een pensioen. Het huis wat ze bewonen is eigendom, ze hebben een groentetuin, een paar kipjes en een voorraadkamer. Het huis was ook netter en fleuriger ( kleedje op tafel met plastic bloemen, tuintafel, foto’s aan de muur). Van beide gezinnen zitten de kinderen in het kinderprogramma van de kerk. De kinderen krijgen een maaltijd, bijbelles, huiswerkbegeleiding en veel positieve aandacht. Remmelt, Raymond, Wilma, Ruud-Jan en Door
Woensdag, de derde werkdag van de week. Er is veel zichtbaar werk verricht. Vanuit het hotel zagen we een strakke blauwe lucht, dus het beloofde een mooie dag te worden, wat een geluk is voor de schilder ploeg. Het hek staat volledig in de verf. Morgen wordt het bijgewerkt en afgemaakt.
In de grote bovenruimte is de ondervloer gelegd, is er gestuct, voorgestreken en het plafond zit in de verf. Ook zijn de wanden hier opgetrokken.
Buiten werden we regelmatig afgeleid door gillende lotusslachtoffers. Zij waren met het leger aan het trainen, die onwennig reanimatie oefeningen aan het doen waren.
Remmelt was zo vriendelijk om een extra projectje aan te nemen: De dames vonden het nodig om de bed springend uit te proberen. Dezelfde mannen als gisteravond trekken weer een avondje door met werken.
Vandaag was er weer een groepje naar gezinnen in Ijevan geweest. Zij waren daarvan zeer onder de indruk. Daarover later meer. Er is al heel hard gewerkt deze week en is nog veel te doen. Hoogachtend en lieve groeten, Meneer Zaagmans, Ruud Jan, Wolter, Thijs, Ruben en Raymond.
Vandaag was er ook weer de mogelijkheid om mee te gaan met een aantal huisbezoeken. Silva, Eva v E, Maria-Meg, Elske en Marlina gingen vandaag mee. Het eerste bezoek was aan een gezin wat op loopafstand van de kerk woonde, een beetje hooggelegen in de bergen. Het huis hebben ze volledig zelfgebouwd. Het gezin zou graag hun huis willen isoleren zodat ze het in de winter minder koud hebben. Dit is helaas financieel niet mogelijk, maar ze houden hoop. Momenteel is hun woning van enkellaags steen met kieren. Tegen het plafond zijn vuilniszakken geniet tegen het vocht. De ouders van het gezin laten vol trots foto’s van hun dochter zien. Ze zijn blij dat zij kansen krijgt in het dagopvangprogramma. Hun dochter is erg leergierig en grijpt alle kansen die ze krijgt. Het gezin heeft het financieel niet breed, maar er is wel zekerheid. Vader werkt in het leger als onderofficier en heeft zo een vast inkomen. Toen wij bij hun thuis waren werden wij met Armeense gastvrijheid ontvangen. Er werd koffie en thee gezet en er kwamen allemaal lekkere hapjes op tafel. Wat een lieve mensen.
Het tweede bezoek was bij een alleenstaande moeder. Ze is depressief, en mede daardoor heeft haar man haar verlaten. Ze heeft 3 kinderen waarvan er nog 2 thuis wonen. Haar oudste dochter volgde een studie maar moest daar mee stoppen omdat er geen geld voor was. Nu woont haar dochter in Yerevan. Hier probeert ze door te werken geld te verdienen om verder te kunnen studeren. De jongste zoon neemt deel aan het dagopvangprogramma. De woonsituatie van dit gezin is erg slecht. Ze wonen momenteel in een groot pand wat je eerder een bouwval kunt noemen. Een aantal ruimtes van het pand zijn niet begaanbaar. Het gezin gebruikt 3 kamers om in te leven. Ze betalen geen huur, maar de eigenaar vraagt hen om het pand te onderhouden en verbouwen. Moeder is ziek en heeft geen werk. Ze leven van haar ziektewet uitkering wat ver onder het minimumloon ligt. Geld voor verbouwing of verbetering van de woning is er dus zeker niet. De eigenaar wil het pand dit jaar verkopen. Zodra hij het heeft verkocht staat het gezin per direct op straat. De moeder was erg emotioneel, ze ziet geen toekomst en is bang om straks met haar kinderen op straat te staan. De maatschappelijk werkster die met ons het bezoek deed schrok ook van de situatie. Ze wist dat het met dit gezin niet goed gaat, maar de dreiging van dakloosheid deed haar veel. Er wordt nu besproken hoe we dit gezin het beste kunnen ondersteunen.
Toen we smiddags even bij het dagopvangprogramma waren ben ik in gesprek gegaan met de maatschappelijk werkster. Ze wees me de kinderen aan waar we die ochtend bij hun ouders zijn geweest. Ze vertelde me dat alle kinderen van het opvangprogramma uit soortgelijke gezinnen komen. Het ene gezin heeft het wat beter als het andere. Sommige gezinnen gaan aardig goed en krijgen het financieel langzamerhand steeds iets beter, en sommige kinderen komen uit een hele slechte situatie waar nog geen vooruitgang zichtbaar is. Omdat wij bij twee gezinnen thuis zijn geweest doet het je meer beseffen over de achtergrond van al deze kinderen. Alle kinderen zien er gelukkig uit en genieten zichtbaar van alle georganiseerde activiteiten. Ze krijgen een maaltijd en alle hulp die ze nodig hebben. Het is voor veel ouders een lichtpuntje in hun leven. Zij zien dat dit de kansen voor hun kinderen vergroot. Dit is natuurlijk waarvoor wij ons zo inzetten om een goede ruimte te creëren voor deze kinderen.
Na een gezellige avond en een goede nacht, zaten we weer om half negen aan het ontbijt. We wilden graag eerder ontbijten, maar helaas kon het personeel dit niet aan. De ochtend begon met een pittige klus; gips platen, underlayment platen en ijzeren profielen versjouwen naar boven via het balkon. Tijdens een productieve ochtend is onder andere het hele hek een keer geschilderd, boven liggen er underlayment platen op de vloer, van de muren is de verf afgeschraapt, wat zorgde voor erg stoffige werklui, en er is cement gemaakt, waar bijzondere vriendschappen zijn ontstaan tussen Armeense bouwvakkers en onze melkmeisjes.
Ook is er nog een groepje met Bert mee geweest naar de huizen van lokale bevolking, maar daar staat aan het eind nog een stukje over. Na een zware ochtend doorwerken, moesten we voor de lunch nog even afgestoft worden en was het daarna eindelijk tijd om onze lunch te verorberen; soep, fruit, boekweit en natuurlijk het standaard brood. Toen iedereen weer aangesterkt was, liepen we terug naar de kerk, waar de activiteiten onmiddellijk werden hervat.
Om 3 uur startte het kinderprogramma weer en werd knuffelbeer Hyke tevoorschijn gehaald. Ruben was vandaag verantwoordelijk voor hem… Zie hier hoe dat eruit zag.
Boven was ons team weer hard bezig met alle muren voor te strijken, gaten dicht te maken en te schrapen. Ook is in de oude deuropening een frame gemaakt door Steven en Jan P. Toen Bert en Martijn terugkwamen van de bouwmarkt met nieuwe verf, kon ook weer een begin gemaakt worden aan het hek voor de tweede keer schilderen. We merken dat het contact met de mensen in en om de kerk ook steeds gezelliger werd; ze komen helpen bij het schilderen van het hek, ze komen kijken en begroeten ons, ze helpen met sjouwen en ze maakten cement voor ons.
Als afsluiter hebben we met elkaar gevolleybald. Om 6 uur is het merendeel van de groep terug naar het hotel gegaan om al het stof weg te wassen en even bij te komen voor het eten. Martijn en Arie en nog wat andere strijders zijn nog wat langer blijven werken om te stukadoren. Onder het avondeten verbazen we ons tijdens de gesprekken over de werkmanieren van de Armeense bouwvakkers; hoe het cement gewoon op de grond wordt gegooid, hoe ze werken op zulke instabiele ladders en stijgers en hoe lang ze kunnen doen over kleine hoeveelheden werk. Nu is het eindelijk tijd om lekker te chillen en te douchen, maar nog even niet voor een paar mannen die nog een uurtje gaan stukadoren (Arie, Martijn, Remmelt, Jan van B en Leo). Al met al een geslaagde dag dus… Door, Eva v E, Maria-Meg en Elske.
Ook vandaag mocht er weer een klein groepje mee op familiebezoek. Deze keer was de eer aan Pieter, Ruben en Jurriën om mee te gaan. Onder begeleiding van Bert Dokter, Alisa onze tolk en een vrouw van de kerk gingen we in twee auto’s op pad. Ruben en Pieter mochten in een Lada taxi. Een grote wens van Pieter.
Aangekomen bij de eerste familie was de armoede direct duidelijk te zien. Een familie bestaande uit 5 personen stond ons op te wachten in een soort zeecontainer uit de Sovjet tijd. De familie bestond uit een vader en moeder met een dochter van 16 en zoon van 7. De dochter had zelf ook net een kleine gekregen. De kleine dreumes was net 2 maanden oud. Vader kon niet praten en het was duidelijk dat er wat mis was met de man. Wat het precies was werd niet duidelijk.
Bij het tweede gezin was de armoede niet direct te zien. Van buiten leek het een mooi huis met ruime tuin. Maar eenmaal binnen hoorde we het verhaal van deze familie. Om wat geld te verdienen wast ze wol. Zwaar werk want alles gebeurt met de hand. Ze is eigenlijk verpleegster maar er is geen baan voor haar in Ijevan. Haar man is bouwvakker, die verdient af en toe iets met een klus. Hierom moet ze wat extra dingen doen om geld te verdienen, dit was het haken van kippen voor Pasen. Iets wat ons erg aansprak en als souvenir hebben meegenomen. Bij vertrek kregen we nog een tweetal granaatappels mee uit de tuin. Een klein maar zeer mooi gebaar.
Het laatste gezin leefde in een flatgebouw. Een betonnen Sovjet gebouw. Een typisch geval van drie hoog achter. Bij sommige voordeuren was het laminaat doorgelegd tot buiten de voordeur. Terwijl bij andere voordeuren de verf ervan bladerde. Eenmaal binnen werden we direct begroet door een drie jarig ventje met energie voor tien. Vader zat in de hoek in een rolstoel. Door een mislukte operatie aan darmkanker was hij hieraan gebonden. De vrouw des huizes bood direct koffie aan. Helaas hadden we hier geen tijd voor. De vader was hiervoor lasser geweest in Rusland. Toen we hier verder naar vroegen werden de fotoboeken te voorschijn gehaald. Doordat zijn inkomsten weg zijn gevallen en er kosten medische kosten moeten worden gemaakt is deze familie in financiële problemen. Helaas is er in Armenië geen sociaal vangnet zoals we dat in Nederland kennen.
Wat mooi was om te horen, dat de kinderen naar het programma in de kerk kwamen. En vooral dat deze hierdoor beter presteren op school en beter gedrag vertoonde. Dit maakt dat ons werk ook echt zin heeft voor de toekomst van de kinderen in Ijevan.
We begonnen de dag om 8:30 aan het ontbijt. Eerder was niet mogelijk want de kok wil zelf ook graag uitslapen. Na een heerlijk onbijt zijn we met zn allen naar de kerk gelopen.
Bij de kerk aangekomen hebben we het werk verdeeld. Toen zijn Martijn en Bert Dokter naar de bouwmarkt gegaan om alle benodigde materialen te halen ( bijna alle ).
De rest van de bouwploeg werd uitgerust met stofkapjes, gehoorbeschermers en veiligheidsschoenen, ofterwijl VCA-proef. Dit kennen ze overigens niet in Armenië, want hier lopen ze namelijk op sloffen over de bouw.
Ondanks de veiligheidsschoenen presteerde Steven van Beekhuizen het om een spijker in zijn voet te krijgen. Dit is verder allemaal netjes afgehandeld door onze BHV’r Arie. Buiten werden gaten gegraven voor boompjes die later gepland zullen worden. Dit was een stevig karwei omdat het een rotsachtige ondergrond was.
Verder was de bouwploeg bezig met het slopen van muren. Dit dachten ze wel even in een uurtje te doen. Totdat de muur 60 centimeter dik bleek te zijn. Uiteindelijk had iedereen er een uur in zitten en Jan van Bentum 5 uur. Maar uiteindelijk is het helemaal voor elkaar. Ook is de eerste elektra aangelegd.
Buiten werd er ook nog hard geschilderd aan het hekwerk. Dit is nu voor ongeveer 1/4 klaar.
Het ‘Gouden schildersduo’
Ook was er ook weer een kinderprogramma, hier heeft Wilma zich op gestort met wat vrijwilligers. De kinderen hebben zich erg vermaakt en het was een gezellige middag.
Starten met een maaltijdVerwerking van de bijbelse lesZingenSpelletjes
Na het werk heeft iedereen het stof van zich afgedoucht en hebben we heerlijk gegeten met zijn allen.
Tot morgen.
Leo, Jan v B, Steven v B, Rick A, Martijn v W, Jan P
Vanmorgen zat iedereen weer heerlijk fris aan het ontbijt. Gisteravond genoten van een uitgebreide maaltijd. We krijgen steeds allemaal verschillende schaaltjes en bordjes zodat we van alles wat kunnen proeven. Het Armeense brood is heerlijk zacht.
Na het ontbijt zijn we naar de kerk gegaan. Ideaal gelegen op 5 minuten loopafstand van het hotel. De kerk ziet er weer compleet anders uit als we eerder op de foto’s hebben gezien. Ze zijn bezig met een grote verbouwing van de kerkzaal. Zoals misschien wel bekend was de kerk vroeger een bioscoop. Recentelijk heeft de kerk de hele kerkzaal leeg getrokken. Alle bioscoopstoelen zijn eruit gehaald, het podium verwijderd, het bioscoopscherm verwijderd en er zijn raamopeningen gecreëerd. De kerk ziet er nu dus meer uit als een bouwval. De kerkdiensten worden momenteel gehouden in de hal van de kerk voor de ticketbalie van de voormalige bioscoop.
Onderweg naar de kerkZijkant kerkHoofdingang, momenteel buiten gebruikKerkzaal
De kerkdienst was verdeeld over 3 delen. We begonnen met een kinderdienst. Met behulp van een poppenkast werden de kinderen enthousiast gemaakt. Daarna volgde een jeugddienst met veel muziek. De jonge kinderen gingen ondertussen naar boven voor een zondagsschool. Heel veel kinderen in kleine lokalen kregen op een schoolse manier bijbelonderwijs.
ZondagsschoolMeester van Buuren
Om 12 uur begon de gewone kerkdienst. Gelukkig was er iemand die voor ons vertaalde. Bert introduceerde onze groep en we lieten een kort filmpje zien om te laten zien wie we zijn en waar we vandaan komen. Tijdens de kerkdienst werd er veel gezongen. Wilma kende alle liedjes en zong uit volle borst mee. Zowel in het Nederlands als in het Armeens. Na afloop van de dienst werden we uitgenodigd voor koffie en taart.
Na de lunch van soep (met rijst, aardappels en lamsvlees) en grote stukken varkensvlees hadden we vrije tijd. De bouwvakkers gingen naar de kerk voor werkoverleg, en een groot deel van de groep besloot om te gaan wandelen met onze tolk van vanmorgen.
Werkbespreking
De wandelaars kregen een mooie tour door Ijevan met uitleg over historie en religie. Ijevan is precies in het midden gescheiden door een riviertje. Zo is het altijd makkelijk oriënteren.
De rondleiding ging ook langs een oud Armeens Apostolisch kerkje. Bij binnenkomst werden we aangesproken door de priester. Hij wilde meer weten over ons project en bood ons al direct nieuwe klussen aan. Of we volgend jaar naar zijn kerk willen komen om te helpen. Voordat we verder gingen kregen we ook nog zijn zegen mee voor onze reis.
We sloten de wandeling af met een kleine wijnproeverij. In Ijevan staat een wijnfabriek, en we kunnen natuurlijk niet weggaan zonder een beetje wijn te proeven.
Onze gids/tolk Alissa(?) bood aan om met 4 mensen nog een stukje verder te gaan met de auto. Jurriën, Pieter, Elske en Marlina gingen met haar mee. We zijn op een stukje van ‘de gevaarlijkste wegen van Armenië’ geweest. Rotsachtige steile slingerweggetjes omhoog de bergen in. En maar hopen dat er geen tegenliggers komen… In bijna 2 uur rijden kwamen we vrij hoog in de bergen. Onderweg hebben we een paar stops gemaakt voor het adembenemende uitzicht. Uiteindelijk zijn we bij een uitkijkpunt aangekomen bij ‘Yell Parc’.
Toen het donker begon te worden leek het ons verstandig om terug te rijden naar het hotel. Alissa zei ons in de auto; “help me herinneren dat ik jullie straks iets vertel.” Eenmaal beneden bedankten we haar voor haar prachtige tour en vroegen we wat ze graag wilde vertellen. “Ik heb pas twee weken mijn rijbewijs en dit was de eerste keer dat ik in de bergen heb gereden. Ik durfde het jullie alleen niet te vertellen omdat ik bang was dat jullie niet meer mee zouden willen…” Nou Alissa, we doen het je niet na!
Dit is niet mijn deuk, zo heb ik de auto gekocht.
We hebben de dag gezamelijk afgesloten met een diner in het hotel. Gelijk ook even de plannen voor de komende week doorgenomen. Morgen gaan we beginnen met slopen, opruimen en onkruid trekken. Dinsdag zijn de materialen er als het goed is en kunnen we beginnen met het bouwen.
Vanavond nog even lekker spelletjes spelen en kletsen, morgen echt aan de slag. Tot morgen!
Onze reis is begonnen! Vandaag doet reisleider Arie van Buuren verslag;
Zaterdag 19 oktober 0.10, We vliegen richting Moskou. Om 19.00 stond onze Gerrit met de grote kar voor de Hoeve klaar om de koffers vol gereedschap, kleding, spelletjes, kinderkleding in vacuumzakken van de Hema enzovoort in ontvangst te nemen. Een gezellig gekibbel, gezonde spanning voor wat gaat komen, vooral bij thuisblijvers, want halve gezinnen gaan op avontuur naar Armenie. Een gemêleerd gezelschap, van baldadige pubers van 15/16 tot bereisde mannen van eind 60. Maar allemaal ondeugende blikken in de ogen en niet vies van een grensverleggend avontuur. Samen met Eline probeerden we de code uit van een geleende koffer, lichte paniek toen de koffer niet open kon, maar een opgeluchte moeder toen bleek dat het 244 moest zijn in plaats van 422. Want de eerste handgereedschappen hadden we al hierop toe kunnen passen. Toen alle huishoudelijke mededelingen waren gedeeld en we gebeden hebben voor een goede reis, konden we vertrekken. Na 5 minuten belde vanuit de auto van Gerrit, zijn bijrijder Remmelt dat we toch naar Schiphol moesten? Gerrit had Eindhoven in zijn systeem. Achteraf hadden we genoeg tijd om via Eindhoven maar Schiphol te gaan. Maar onze chauffeurs hadden nog een avondprogramma. Op Schiphol verzorgde de kar met koffers een kleine opstopping, want Kiss en Ride met 27 koffers van gemiddeld 20 kg valt niet mee. Op schiphol was de hereniging met Bert Dokter van Mission Possible een feest. Vooral lekker om tegen hem aan te leunen en weten dat deze Russisch sprekende directeur Mission Possible Nederland altijd alles onder controle heeft.
We werden bij de incheckbalie uitgezwaaid door familie Baas, ze hebben net niet meekregen dat hun dochter werd meegenomen, door haar afwijkende bagage. Later kwam ze weer bij de groep. Jurrien, die had 27 kg in zijn koffer gekregen in de Hoeve, ruimte zat. Maar nadat hij een boormachine en kabel van 25m1 aan Steven had gegeven, kon hij ook door. Ja, die Door. Die heeft 10 minuten lang een drugscontrole gehad. Alle handbagage binnenste buiten. Kwam doordat ze niet goed afgepoederd was voor deze leuke herfstvakantie. Toch snel snel denk ik, thuis, door de verhuizing. Afijn. Toen iedereen achter de douane was, konden we eindelijk naar de Mac en verspreiden. Om weer om 11.30 bij de gate te boarden. We zitten niet als Armeense vlag bij elkaar. Bert heeft in het kader van integratie met de Russen ons door het hele vliegtuig heen ingecheckt. Ik heb geluk. Zit bij mijn Neef Ruud en drukke David in de achterste rij. Regelmatig doortrekken van het toilet. En ik kan niet naar achteren, maar mijn voorgangster ligt in de achterste stand. Zit met opgetrokken knieën, vast tussen mijn tafeltje en buik. Maar er zitten ook mede Armenie gangers tussen “stink” russen, Ruben heeft zijn eerste kans al op een vakantie vriendinnetje, als hij zou willen. Afijn we zitten al ff met riemen aan vanwege turbulentie. De menukaart is rondgedeeld en ondanks het tijdstip gaan we voor glaasje rode wijn, chicken curry en een fruitbar na. Wordt vervolgd. Trouwens, schiphol is overgenomen door de Mac muizen. Ze liepen overal.
We zitten alweer net onderweg naar Yerevan. Boven de wolken is de gouden gloed aanwezig en de zaterdag is begonnen. Slapen gaat beroerd. Nu zitten we allemaal bij elkaar. Gezellig, dus weer niet slapen denk ik. Met een bus zijn we uit het vliegtuig naar de luchthaven gebracht. Daar in polonaise door de douane. Gevoelloze, lege ogen in de nachtelijke uren kijken je aan, zetten een stempel en controleren je handbagage.
Ja hoor bingo, in Amsterdam ging het mooie sloophamer(waar je het
Cabinepersoneel flink pijn mee kan doen) nog erdoorheen. Door Jan zijn dialect en onschuldige oogopslag, maar in Moskou is het weggegooid, inclusief bitjes set en grote bus deo. Evenals bij een stel anderen is het strenger als schiphol. Alles liep verder voorspoedig, alleen had Rick zijn spaarpot geleegd en opvallend veel kleingeld. Dus kwam als laatste met Bert bij de groep.
Door gaf een rondje om 5.30, en we hadden het oudjaargevoel met een heerlijke halve liter.
De rekening had het nivo van pleintje voor de Notre Dame.
Tijdens de tweede vlucht zaten we wat gezelliger bij elkaar in de buurt.
De polonaise voor de controle gaf al een feestelijk tintje, maar de maskers van Burger King bij de jongsten de maakte het bezoek van twee uur luchthaven af.
Jan zit nu naast me te verwerken dat ie het toch wel jammer vind van zijn gereedschap en heeft een minder feestelijke herinnering.
Bert Dokter begint langzaam te beseffen dat het een bijzonder stel is, waarmee die op pad is.
Leo gaf het advies om de sloophamer tussen twee sneetjes brood te leggen en het als beleg te verantwoorden. Je mag toch zelf weten wat je op brood doet………….
En dan sta je op vliegveld in Armenie. Onwerkelijk met de hele groep. Mooi en veilig aangekomen. We wachten in de rij voor de paspoortcontrole, en Siebren, een leraar Nederlands spreekt me aan. Hij gaat gastlessen geven in Yerevan. Heeft alleen een geld probleem, nergens kon je nog pinnen en geen contant meegenomen. Dus heb maar even voor pinautomaat gespeeld. Lang leve wifi en “Tikkie”. Siebren gaat ons volgen. Dus de eerste vriend is gemaakt, maar ook de chauffeur is onze vriend geworden. Hij rijd in een iets kleinere bus dan verwacht. Koffers stapelen, Bert in het gangpad, veiligste plek als er geschoten wordt, en Remmelt en ik voorin, op een kokend hete plek, boven de motor. Op de vloer dus, alleen iets minder veilig, gezien de barsten in de voorruit.
Appeltje en water op de heenreis van een uur naar meer van Sevan. Maar eerst zijn we naar het genocide museum geweest. Indrukwekkend en stil wordt je ervan, ik heb dat al een keer geschreven. Maar om alle reacties te horen met grote, gemeleerde groep maakt het indringend. Ook bij het monument uit 1965 met het eeuwig brandend vuur, en de stilte van de groep maakt het respect voor de Armeense bevolking alleen maar groter. De rondleiding in het museum en de verhalen van de Armeense Albert, vertaald door Bert, ook begripvol.
Het weer is hier ook heerlijk, korte mouwen, strak blauw. Zo rijden we nu voor onze stop, diner bij het meer, en dan naar ons hotel. De meeste hebben een paar uur gedommeld en zijn zo gaar als een klontje. Denk dat we de bonte avond maar uitstellen. Maar je weet nooit. Ben blij dat we bijna bij het meer zijn. Eerst mijn billen laten afkoelen in een van de hoogst gelegen meren. Nieuw woord geleerd: Snorhakalutzoen-dank je wel
Bij het kerkje op het eiland in het meer van Sevan bezocht. 500 jaar na christus, mooi uitzicht. Ook daar maar geluncht. Koude Tosti’s, Armeense koek, sappen en fruit. Iedereen rondje lopen, maar de energie ebt uit het lichaam. We verlangen naar hotel. Onderweg naar beneden een schilderijtje voor Silva gekocht. Stilleven van het meer met de kerkjes erop. Silva kent de route van Jerevan naar Idjevan als jong meisje tijdens vakanties. We zien haar genieten van haar geboorteland en de contacten. Ze praat er lustig op los en is onze tolk, met Bert samen.
Laatste uurtje rijden door tunnel en bergen en dan zijn we er. Het is genieten weer met elkaar. Jan wilde nog 3 kaarten kopen, om naar vriendinnen te sturen maar met zijn beste Armeense Hints kwaliteiten, kwam hij erachter dat er geen postzegels verkocht werden. Dus de koop ging niet door. Komt nog wel. We gaan nog lang niet naar huis. Warm eten in het hotel, zijn benieuwd.
Er is natuurlijk altijd baas boven baas. Ziehier de 2 hotels:
Hotel 1Het zijstraatje van hotel 2
Verslag gemaakt door Arie van Buuren. Morgen weer een nieuwe update!
Zaterdag 14 september vond onze dienstenveiling plaats. Onder het genot van een kopje koffie of thee stroomde de Hoeve al snel vol. We hoopten op een volle zaal, en dat is zeker gelukt. Wat een grote groep enthousiaste mensen!
Veilingmeester Arie van Buuren bracht op ludieke wijze diverse diensten ter veiling. Er werd volop geboden op diverse oldtimer ritjes, dag schilderen, wijn, veel lekkernijen en nog vele andere acties en veilingstukken. Met name een weekend in een huisje op Ameland was erg in trek. Met oververhitte gezichten boden mensen steeds hoger op het gewilde appartement. Arie wist elk veilingstuk te verkopen voor een mooie prijs. Onze groepsleden maar ook diverse andere gemeenteleden zullen zich komende weken inzetten om deze diensten uit te voeren.
Toen alle diensten geveild waren kon het spannendste deel van de avond beginnen. Wie zou er toch met die scooter naar huis gaan? Notaris Doorn verrichte de trekking. Een aantal prijswinnaars konden direct hun prijs in ontvangst nemen. De overige winnaars zijn inmiddels telefonisch benaderd.
De winnende lotnummers met bijbehorende prijzen. Aan onderstaande lijst kunnen geen rechten worden ontleend.
Werkvakantie Armenië 2019 